to, co zaczęło się od udzielenia lalce sakramentu chorego, skończyło się jako prawdziwa lekcja życia.

pod koniec każdego dnia szkolnego moi uczniowie pierwszej klasy uwielbiali grać w grę o nazwie „martwa ryba.”Wszyscy leżeli na dywanie, naszym wymyślonym stawie i udawali martwych. Jeśli się ruszyli, to było po wszystkim. Będą zwijane i przystępować do ich plecaki i płaszcze. Gra była fantastycznym sposobem na ustatkowanie się przed zwolnieniem. Wiele dzieci skończyło się śmiechem lub poruszaniem się, ale niektóre wygrały grę, pozostając nieruchomo przez 10 minut.

Kiedy sam byłem w pierwszej klasie, mieszkałem w wysokiej kamienicy na Bronksie. W tamtych czasach bawiłem się nie rybami, ale lalkami. W tym czasie przygotowywałem się do sakramentów pokuty i pierwszej komunii świętej. Siostra Trinitas, Dominikańska Zakonnica, bardzo szczegółowo wyjaśniła wszystkie sakramenty wielkimi kolorowymi plakatami, aby zilustrować każdy z nich.

Po szkole poszedłem do domu, podniosłem Sandy i uroczyście ochrzciłem ją wodą z kranu. Następnie, jako że była oficjalnym członkiem Kościoła, udzielałem jej komunii świętej w formie wafli Necco. Wkrótce potem powiedziałem jej moje niedorzeczne grzechy. Trzy sakramenty w jedno jasne popołudnie!

stamtąd przeniosłem się do sakramentu zwanego ekstremalnym namaszczeniem. Ten naprawdę uchwycił moją wyobraźnię. Znalazłem waciki w apteczce i oliwę z oliwek w szafce i zacząłem namaszczać Sandy ’ ego. Nie poruszyła się ani mięśniem. Kiedy moja matka wróciła z pracy, powiedziałem jej o podnieceniu. Pod wrażeniem, skierowała moją uwagę na krucyfiks na ścianie naszej jadalni. „Nie twój zwykły krucyfiks”, powiedziała.

tym zdjęła go, zsunęła krzyż z podstawy, a co wiesz, w zagłębieniu podstawy ukryte były małe świeczki, waciki i butelka oleju. Powiedziała, że mogę użyć tego chorego telefonu, ale nie mogę zapalić świeczek.

postawiłem krzyż na jego podstawie i powtórzyłem namaszczenie Sandy, tym razem oficjalnie. Zacząłem od jej szeroko otwartych niebieskich oczu, potem jej maleńkich dziobowych ust, uszu, rąk i stóp. Wydawała się wdzięczna, więc poszedłem do moich śpiących braci bliźniaków, dając im ekstremalne namaszczenie, dotykając każdego małego opuszka palca i wszystkich 20 palców oliwą z oliwek.

następny ruch był do mojej najlepszej przyjaciółki, Kissy. Przyszła, a my udawaliśmy martwą. Jeden leżał jak nieruchoma ryba w stawie, podczas gdy drugi grał księdza. Z długimi paskami papieru toaletowego owiniętymi na stułę wokół ramion, kontynuowała namaszczenie, ex – Treme namaszczenie, tak to wymawialiśmy. Ekstremalne oznaczało coś niebezpiecznego i ekscytującego. Nie mieliśmy pojęcia, co znaczy namaszczenie.

oczywiście moja matka chciała być włączona do tego najnowszego „sakramentu.”Najpierw udawałem martwego, żeby pokazać jej jak. Po długim dniu pracy jako sekretarka, była całkiem zadowolona, że sama leżała na podłodze i udawała martwą. Była bardzo przekonująca. Ani kroku, jak namaściłem jej oczy i uszy, nos i zamknięte usta. Była zbyt przekonująca. Spojrzałem oszołomiony na moją matkę i szlochałem. Dysząc, zawołałem: „Mamusiu, Mamusiu.”Kiedy nie było odpowiedzi, powiedziałem,” kocham cię tak bardzo, Mamusiu.”

tym razem złośliwie wyskoczyła i przytuliła mnie. To był koniec ekstremalnego namaszczenia. To już nie była gra. Zamknęliśmy dyżur chorych i powiesiliśmy go tam, gdzie należało, na ścianie.

wiele lat później moja matka otrzymała prawdziwe namaszczenie chorych, łagodniejsze imię na to, co było jeszcze sytuacją ekstremalną. Znowu płakałem, tym razem głęboko i zacząłem przygotowywać jej pogrzeb. Modliłam się, aby Bóg w wielkim miłosierdziu ją wciągnął. I wierzyłem, że tak jest.

chore wezwanie zostało przekazane z mojej babci do mojej matki do mnie. Przechowuję go nie jako pamiątkę śmierci mojej matki, ale jako pamiątkę mojej wiary z dzieciństwa. Trzymam go jako hołd dla sióstr, które dzieliły się swoją wiarą i zachęcały mnie do traktowania mojej z wielką wyobraźnią i kreatywnością. Nieźle jak na dzisiejszy Kościół.

Ten artykuł ukazał się w październikowym wydaniu „U. S. Catholic” (Vol. 79, nr 10, s. 11).